سابقه نفرت مردم ایران از انگلیس به سابقه دشمنی و تکرار مداوم انگلیس علیه ایران و مردم ایران باز می گردد

سابقه نفرت مردم ایران از انگلیس به سابقه دشمنی و تکرار مداوم انگلیس علیه ایران و مردم ایران باز می گردد. آیا تاکنون از خودمان پرسیده ایم چرا مردم ایران از انگلیس متنفرند؟ و یا اینکه چرا از نظر ایرانیان انگلیس خبیث است و با نام روباه پیر شناخته می شود؟

گروه بین الملل- مصطفی مطهری: سابقه نفرت مردم ایران از انگلیس به سابقه دشمنی و تکرار مداوم انگلیس علیه ایران و مردم ایران باز می گردد. آیا تاکنون از خودمان پرسیده ایم چرا مردم ایران از انگلیس متنفرند؟ و یا اینکه چرا از نظر ایرانیان انگلیس خبیث است و با نام روباه پیر شناخته می شود؟

به گزارش اقتصادگران و به نقل از بولتن نیوز، برای پاسخ به این سوالات بنیادی و اساسی، دلیل تنفرمردم ایران از انگلیس و خبیث دانستن آن باید به تاریخ ایران در بیش از دو قرن اخیر رجوع کرد و آن را ورق زد تا خباثت ها و دشمنی های انگلیس را علیه ایران دید و فهمید. نفوذ انگلستان در ایران پیرو اهداف استعمارگرانه این کشور در قرن هایی بود که با نام بریتانیای کبیر شناخته می شد؛ انگلستان که به قصد غارت و چپاول و کشتار مردم کشورهای مختلف به نقش استعماریش می پرداخت، روبه سوی ایران کرد و در این مسیر اگرچه نتوانست ایران را به مانند سایر کشورها به مستعمره خود تبدیل کند اما با این حال توانست رونند تضعیف ایران و تجزیه مناطقی از ایران را پی بگیرد و نقشه جغرافایی ایران را دستخوش تغییراتی کند.

1- جداکردن افغانستان از ایران

انگلستان که در جریان جنگ های ایران و روسیه تلاش می کرد به جنگ میان دو کشور دامن بزند و آن را شعله ورتر کند. در حقیقت انگلیس از این اقدام خود، اهداف متعددی را دنبال می کرد. در وهله اول درگیر شدن روسیه با ایران می توانست از قدرت روسیه در نبرد و رقابت با این کشور بکاهد و نگاه روس ها را به مرزهای جنوبیش معطوف کند. از سوی دیگر انگلستان با راهبردش به دنبال تأمین امنیت هندوستان به عنوان یک کشور تحت نفوذش بود. بطوریکه از این طریق می توانست روند تأمین امنیت کمپانی هند شرقی را به نحو احسن پیاده کند. افغانستان که به عنوان یکی از ایالت های ایران در سیطره حکمرانی ایران بود و می توانست به عنوان حائل در ذیل راهبردهای انگلستان برای تأمین امنیت و دور کردن رقبا از هندوستان باشد. از این رو در جریان نبردهای ایران و روسیه، انگلستان به تحریک خاندان درانی ها در هرات، روند جدایی افغانستان را از ایران کلید زد که در نهایت با معاهده پاریس در سال ۱۸۵۷ میلادی افغانستان از ایران جدا شد.

2- تحمیل قرارداد 70 ساله رویترز به ایران در سال 1872 میلادی

قرارداد رویترز که در سال 1872 میلادی از سوی انگلستان به ایران تحمیل شد سند استعمار انگلستان علیه ایران بود. این قرارداد که در زمان ناصرالدین شاه قاجار منعقد شد میان دولت ایران و یک فرد انگلیسی به نام «بارون جولیوس رویتر» در ۲۴ ماده به امضا رسید. به موجب این قرارداد که حاوی امتیازات ویژه ای بود، امتیاز انحصاری ایجاد راه آهن و استخراج معادن ایران از قبیل ذغال سنگ، آهن، مس، سرب، نفت و به طور کلی هر معدن دیگری را که قابل بهره برداری برای کمپانی باشد به مدت ۷۰ سال به رویتر انگلیسی واگذار شد. مضافاً اینکه حق انحصار کارهای عام‌المنفعه؛ خرید و فروش توتون و تنباکو استفاده و بهره‌برداری از جنگل‌ها برای مدت ۷۰ سال و استفاده از گمرکات ایران به مدت ۲۵ سال در ازای پرداخت دویست هزار لیره انگلیسی و سود پنج درصد در اختیار رویتر قرار گرفت. این قرارداد و امتیازات واگذار شده در آن، به حدی استعماری بود که در همان مرحله پیش از اجرا به دلیل مخالفت افکار عمومی و محافل عمومی و بازرگانی و اعتراضات داخلی به رهبری «حاج ملأ علی کنی» (از علمای با نفوذ تهران در عصر قاجار) و سرانجام در برابر فشار سیاسی روسیه تزاری باطل اعلام شد. اما با این وجود رویترز توانست امتیاز تأسیس بانک شاهنشاهی ایران را بدست آورد.

3- ایجاد فرقه ضاله وهابیت، بهاییت و بابیت

انگلستان در دوره نفوذ استعمارگرانه خود در خاورمیانه جهت به چالش کشیدن اسلام و تضیف آن نیز بیکار ننشست. وی همانگونه که شبه جزیره عربستان به حمایت محمد بن عبدالوهب پرداخت و از او جهت ایجاد یک فرقه تازه با رویکردهای تجویزی در اسلام حمایت کرد، در روند نبرد میان خاندان سعودی که در مناطق نجد حاکم بودند با شریف حسین شاه حجاز، در همپیمانی شان با عبدالوهاب، دو ستون دین و قدرت را تشکیل دادند و در این مسیر انگلستان نقش عامل پیوند دهنده را میان این دو جریان برعهده داشت و زمینه شکست شریف حسین را فراهم کرد که بعدها در عراق و اردن به عنوان دست نشانده انگلستان حاکم شدند. روند ایجاد تحریف و انحراف در دین و ایجاد فرقه های دینی از سوی انگلستان به عنوان فتنه های دینی در ایران نیز در عصر قاجار در قالب بهاییت و بابیت دنبال شد. فرقه بهاییت که همان ادامه فرقه بابیه است که بعد از مرگ «علی محمد باب» متولد شد با حمایت انگلستان تکوین و ادامه پیدا کرد. بهاییت به عنوان یک فرقه التقاطى همواره به عنوان عامل استعمار در ایران، در راستای تضعیف دین اسلام و مذهب تشیع فعالیت کرد. بطوریکه انگلیس با هدف حفظ جایگاه خویش از حربه مذکور براى ضربه زدن به علماى شیعه استفاده کرده است. بطوریکه انگلستان از اختلاف بین علماى اخبارى و علماى اصولى شیعه به نفع خود استفاده کرد و حمایت از فرقه ضاله بهاییت را در راستای منافعش در دستور کار قرار داد و تا پایان حکومت پهلوی ها این سیاست از سوی انگلستان ادامه پیدا کرد.

4- انگلستان و بزرگترین قطحی ایران(1919- 1917 میلادی)

از جمله حوادث تلخ تاریخ ایران است که توسط انگلستان رقم خورد؛ رویداد قطحی انگلیسی در ایران که از با نام هوکاست 9 میلیون ایران به دست انگلستان نام برده می شود نتیجه اشغال ایران توسط قوای متفقین در جریان جنگ اول جهانی بود که علیرغم اعلام بی طرفی ایران، شعله اش جان ایران و ایرانیان را سوزاند. شرایط بد غذایی و کمبود آن با اشغال ایران همراه شد. با این حال آنچه موجب شد تا این قحطی بزرگ ایجاد شود، خرید غاات توسط قوای انگلیس و احتکار آن بود. این مسئله موجب شد تا خیل عظیمی از مردم ایران از شدت گرسنگی و با شیوع بیماری های مسری مانند وبا جان خود را از دست بدهند.